De laatste dagen in Nieuw Zeeland

Zaterdag 14 maart

De dag van de terugreis naar Howick voor ons laatste weekend in Nieuw-Zeeland.

's-Morgens bij het ontbijt contact gehad met broer Wil die 13 maart jarig was (het was in Nederland toen nog vrijdagavond de 13^e). We reden weg met een stralend blauwe lucht. Nog even van een mooi uitzicht over de haven genoten en toen naar de volgende halte in het plaatsje Kawakawa. Daar heeft een voormalige Oostenrijkse architect gewoond, meneer Hundertwasser. Als dank voor zijn verblijf daar heeft hij volgens zijn speciale bouwstijl een openbaar toiletgebouw geschonken. Je moet de foto's gezien hebben om dit te snappen. Dat een toiletgebouw een toeristische trekpleister kan worden. De reis verder naar Howick vooral in de auto doorgebracht, door de regen op de terugweg. Om half drie 's-middags waren we weer terug. Toon en ik hebben de auto gewassen en toen werd het alweer tijd voor een barbecue. Voor de laatste barbecue werd nog een speciaal lekker wijntje opengemaakt. We hadden weer een gezellige avond. Geleidelijk aan beginnen we ook weer aan onze koffers te denken want de terugreis naar Nederland komt al weer aardig in de buurt. Jammer maar helaas.

Zondag 15 maart

Onze laatste vakantiedag in Nieuw Zeeland is aangebroken. Na een lekker ontbijt met een eitje erbij gingen we naar de kerk. We zijn naar de St. Patricks Cathedral in Auckland geweest. Hier heeft Toon nog een tijd in het koor gezongen.

Het weer was weer prima, dus 's-middags zijn we door Toon en Margot meegenomen naar Maraitai Beach geweest voor een gezellige wandeling langs het strand met een hokey pokey ijsje erbij en later nog naar een leuk terrasje, ik heb daar maar eens een flesje Heineken geprobeerd. Het smaakte nog goed.

Daarna werd het hoog tijd om de koffers te gaan pakken. De laatste avond zijn we met z'n vijven naar een Maleisisch restaurant geweest waar we een heerlijk afsluitend etentje hebben gehad.

Inmiddels is het een paar uur voor we naar het vliegveld worden gebracht. Ik vond het heel leuk om deze weblog bij te houden en we hebben op onze beurt genoten van jullie reacties op onze foto's en verhaaltjes. Dus ook alle lezers bedankt voor het meegenieten met onze reis.

Zo af en toe begin ik al te denken dat ik nog weer een keer moet gaan werken. Dus collega's, als ik de weg nog kan vinden zien jullie me weer een keer binnenvallen.

Tot ziens allemaal in Nederland.

Coopers Beach en Bay of Islands

Woensdag 11 maart

Vandaag beginnen we aan onze 4-daagse trip door het noorden van Nieuw Zeeland. Margot heeft een paar huisjes geboekt. We gaan naar Coopers Beach en we zullen onderweg ook weer de nodige mooie plekken aandoen. We rijden het Waipoua Forest in. Een slingerweg door een geweldig bos. Een prachtige natuur en hier staan de Kauri bomen. Dit zijn reusachtige bomen. De grootste heet Tane Mahuta en heeft een omvang van 13,8 meter.

Verderop komen we bij Pakia Hill, en ben je weer aan de kust. We worden door Margot en Toon meegenomen naar prachtige uitzichtpunten langs de kust. Voor het laatste gedeelte moeten we met de ferry een water over. Uiteindelijk komen we tegen half negen in de avond aan bij Coopers Beach waar we terecht komen in een prachtig huisje met uitzicht op zee. We zitten echt niet verder dan een meter of tien van het water af.

Donderdag 11 maart

De ochtend begonnen met een ontbijt op het terras met ons vieren, met uitzicht op zee. Het kan niet beter. Daarna vertrokken naar het dorpje Mangonui, een gezellig dorpje met leuke winkeltjes en een leuke boulevard. Vanaf de werf en ook vanaf de boulevard kan goed gevist worden. Maar we hebben plannen om met een roeibootje zelf het water op te gaan om te vissen. Daarna op de terugweg naar ons huisje langs Rangipakiti Pa, weer een mooi uitzichtpunt over de zee. Je had een prachtig zicht op de baai ver beneden ons.

In het begin van de middag zaten we rustig op ons terrasje toen we in de verte op zee dolfijnen ontdekten. Ze waren met drie of vier tegelijk en we konden ze goed uit het water zien komen. En dat vanaf je terrasstoel.

We hadden besloten om te gaan vissen en zijn met ons roeibootje het water op gegaan. Het was niet voor niets. Toon had al na een minuut of tien beet en had een grote aal aan de haak. Op het laatste moment wist hij nog te ontkomen. Jammer. Nog geen vijf minuten later had ik ook beet en haalde een snapper naar binnen. Ik heb verder geen verstand van vissen, maar volgens Toon was hij goed aan de maat en heerlijk op de barbecue. Toon heeft hem netjes gefileerd.

´s-Avonds op de barbecue smaakte hij ook op z'n best. Dit was dus weer een geslaagde dag.

Vrijdag 13 maart

Vandaag gaan we naar ons volgende adres en dat is Paiha. Een toeristisch dorpje aan de Bay of Islands. Onderweg werden we door Margot afgezet voor een wandeling van een uur, de River Track. Aan de andere kant van het pad zou ze ons met de auto in Kerikeri weer oppikken. Na een minuutje lopen kwamen we aan bij Rainbow Falls, een hoge waterval. Het water kwam met geweld naar beneden.

Het pad eindigde in een parkachtige omgeving waar we lekker gepicknickt hebben. Tot enkele jaren geleden was hier nog een smalle brug met druk verkeer, maar deze was vervangen door nieuwe een eind verderop. Aan de overkant van het water stond het oudste stenen gebouw van Nieuw Zeeland.

In het begin van de middag kwamen we in Paiha aan en hebben we voor ons tweeen een boottocht geboekt die naar het bekende 'hole in the rock' gaat. Onderweg is er een grote kans om dolfijnen te zien. Om 2 uur 's-middags vertrok de catamaran, hij meerde nog even aan in Russell om enkele passagiers op te pikken en ging weer verder. Na een half uurtje varen stopte hij opeens want er waren dolfijnen gesignaleerd. En jan hoor, het duurde niet lang of ze zwommen aan alle kanten langs de boot. Ze sprongen uit het water, soms met drie tegelijk. Het was een heel aparte ervaring. Jammer dat ik geen goede fotograaf ben, want een mooie foto heb ik niet kunnen maken. Daarna verder naar 'hole in the rock'. Je zit dan al een stukje op de oceaan. Een heel grote rotspartij met een ‘gat' erin waar je zo met een grote boot onderdoor kunt varen. Het weer was rustig genoeg om er doorheen te gaan. Al met al een mooie boottocht, die de moeite waard was. Op de terugweg zijn we in Russell uitgestapt, en stonden Toon en Margot ons op te wachten. Door het leuke plaatsje gewandeld en op het terras gezeten bij het oudste hotel van Nieuw Zeeland, het Duke of Malborough Hotel. Het hotel heeft een prachtige oude klassieke inrichting. Met een kleine ferry zijn we weer naar Paiha gevaren. In de haven nog gekeken naar de binnenkomst van een vissersboot die een Marlin, een soort rog, van 93 kg had gevangen. Het werd via speakers in de haven omgeroepen. 's-Avonds in een goed restaurant met z'n 4-en gegeten. Alweer een mooie dag voorbij.

Van Christchurch naar Auckland

Zondag 8 maart

We verlaten Omarama om naar onze laatste halteplaats te gaan, Christchurch. Het eerste stuk is hetzelfde als de weg naar Mount Cook. Tegen twaalf uur stoppen we even want Ivo moet gebeld worden. Hij is jarig en het is daar nu 12 uur 's-nachts. Na de felicitaties, weer verder gereden. We stoppen bij de church of the Good Shepherd, ze zeggen het meest gefotografeerde kerkje in Nieuw Zeeland. We komen in de middag aan in Christchurch. Na de koffers in onze motelkamer gedropt te hebben zijn we te voet de stad in gelopen. We moesten door het Hagleypark en dan het centrum in. We dachten een wandeling van 20 minuten of zo, maar het was volgens mij wel 5 km voordat we in het centrum stonden. Het was gezellig met terrasjes. In het centrum de kathedraal van Christchurch bezocht, een Anglicaanse kerk. De historische tram reed hier ook door de stad, maar we hebben geen ritje gemaakt. Terug naar het motel dwars door een botanische tuin gewandeld. Een heel oud park met bomen tot 150 jaar oud. 's-Avonds als afsluiting van onze rondreis nog heerlijk gegeten in een restaurant.

We hebben de afgelopen 3 weken heel veel gezien. Dit hebben we vooral te danken aan de beschrijving die we van Margot hebben gehad. Dit was een stuk beter dan de informatie die we van Wereldcontact hadden gekregen, dat vonden we echt tegenvallen. Dus Margot, een betere reisgids hadden we niet kunnen krijgen, bedankt hiervoor.

En dan gaan we nog met ons vieren 4 dagen op reis, dat zal een mooie trip worden, en wij zullen blijven schrijven en foto's plaatsen op onze weblog.

Maandag 9 maart,

We moeten de auto inleveren. We hebben er ongeveer 4700 km mee rondgereisd en hij heeft ons niet in de steek gelaten en hij had toch al 160.000 km gereden.

Daarna werden we netjes naar het vliegveld gebracht om naar Auckland te vliegen. Op het vliegveld rustig onze tijd afgewacht. We hebben eerst onze elektronische tickets geprint. Naar de activiteiten op het vliegveld gekeken en daarna ingecheckt. Het was een korte vlucht met Quantas van ruim 1,5 uur en verliep zonder problemen. Maar ja we beginnen ook al ervaren vliegers te worden he.

In Auckland aangekomen stonden Toon en Margot ons op te wachten. En zo waren we na 3 weken weer terug waar we begonnen waren.

Dinsdag 10 maart,

Het ontbijt stond al klaar, wat een service he, om daarna met de auto een tocht door Auckland te maken. We hebben mooie plekken gezien, zoals Music Point. Dat moet bij sommigen bekend in de oren klinken. Prachtige uitzichten over het water, de haven en de skyline van Auckland.

Daarna nog gezellig gesnuffeld in een tuincentrum en daarna werden we afgezet bij het winkelcentrum. Daar hebben we souvenirs e.d. gekocht, want het thuisfront heeft natuurlijk ook wat verdiend. 's-Avonds zijn we bij Mark op visite geweest. Gezellig gekletst en veel gezien van zijn verzameling vliegtuigen en attributen die erbij horen. En heel veel foto's gezien van vliegtuigen en van zijn vakanties. Prachtig allemaal.

Woensdag 11 maart

Vandaag beginnen we aan onze 4-daagse trip door het noorden van Nieuw Zeeland. Margot heeft een paar huisjes geboekt. We gaan naar Coopers Beach en we zullen onderweg ook weer de nodige mooie plekken aandoen. We rijden het Waipoua Forest in. Een slingerweg door een geweldig bos. Een prachtige natuur en hier staan de Kauri bomen. Dit zijn reusachtige bomen. De grootste heet Tane Mahuta en heeft een omvang van 13,8 meter.

Verderop komen we bij Pakia Hill, en ben je weer aan de kust. We worden door Margot en Toon meegenomen naar prachtige uitzichtpunten langs de kust. Voor het laatste gedeelte moeten we met de ferry een water over. Uiteindelijk komen we tegen half negen in de avond aan bij Coopers Beach waar we terecht komen in een prachtig huisje met uitzicht op zee. We zitten echt niet verder dan een meter of tien van het water af.

(Onderweg naar) Omarama

Vrijdag 6 maart

Op weg naar Omarama. We moeten goed opletten want onderweg zijn een paar plaatsen waar nog zeehonden en pinguins te zien zijn. De eerste plaats is het Shag Point bij Palmerston. En inderdaad, we komen weer een hele kolonie zeehonden tegen. Maar voor de pinguins zijn we op de verkeerde tijd van de dag. Ze zijn er niet. Deze kolonie zeehonden konden we zo bekijken, terwijl we gisteren in Dunedin toch flink betaald hebben om ze uiteindelijk te zien. Maar ja dat was wel met dat terreinwagentje en daar hebben we ook een paar pinguins gezien.

De volgende halte is Moeraki met de beroemde Moeraki Boulders. Dat zijn grote bolronde zwerfkeien, die daar aan de kust en net in het water liggen. Ze zijn miljoenen jaren geleden gevormd op de ocenaanbodem. Wel grappig om te zien.

Daarna door naar Oamaru. Dat is een leuk plaatsje met een groot aantal historisch uitziende indrukwekkende gebouwen. Alsof je in een oude stad bent. De gebouwen zijn opgetrokken uit roomwitte kalksteen die in de omgeving in steengroeven zijn gewonnen.

Daarna hebben we de kust verlaten en was het verder een rustige rit die eindigde in Omarama.

Zaterdag 7 maart

Vandaag staat een reis naar Mount Cook op het programma. Een rit van ruim 90km. We benaderen de berg dan van de andere kant dan vorige week toe we de berg vanuit Fox Glacier hebben gezien. Misschien dat ik alsnog besluit om een helikoptervlucht mee te maken. We rijden met zonnig weer weg, dus het wordt een mooie dag.

Onderweg rijden we langs lake Pukaki. Het water ziet er weer diepblauw uit. In Mount Cook aangekomen, zijn we naar het informatiecentrum gegaan. Je kunt er mooie wandelingen maken en we besluiten een tochtje van 2 uur (1 uur heen en 1 uur terug) te maken naar Kea Point. Het was inmiddels behoorlijk bewolkt en het waaide hard. De mount Cook lag met zijn top inmiddels in de wolken. Na een minuut of tien wandelen begon het te regenen, en steeds harder. We besloten om door te lopen, we hadden regenjassen bij ons een inmiddels aangedaan. Na een klein uur kwamen we in de stromende regen bij Kea Point aan. Gauw een paar foto's gemaakt (als bewijsmateriaal natuurlijk) en toen weer terug door de regen naar het informatiecentrum. Toen we bijna terug waren hield de regen ook weer op. Mooi weer was ons blijkbaar niet gegund. Door de harde wind waren er geen rondvluchten, dus Mount Cook hebben we niet vanuit de helikopter gezien. Moeten we over enkele jaren toch nog een keer terug naar Nieuw Zeeland.

Op weg terug weer langs lake Pukaki. Daar mooie foto's genomen van het meer. Je kon de schaduw van de wolken in het meer mooi zien. Je had donkerblauwe en lichtblauwe stukken op het water. Heel mooi.

Dunedin, albatros, zeehonden, pinguins

Woensdag 4 maart

Vandaag bijna 300 km van Te Anau naar Dunedin.

Een rustige rit die vooral door landbouwgebieden gaat. Een heel ander landschap met veel uitzicht op weilanden met schapen, koeien en herten. Soms zie je de schapen als kleine witte stipjes op de heuvels grazen. Het eerste gedeelte is het bijzonder rustig op de weg. Je kunt kilometers rijden zonder een andere auto te zien, en dat op een snelweg.

Het is prachtig weer en we kunnen een keer picknicken onderweg. Dit hebben we gedaan aan lake Waihola.

Naargelang we Dunedin naderen wordt het drukker en drukker op de weg. We zullen vandaag en morgen vooral de stad en naaste omgeving gaan verkennen.

Na de spullen in onze motelkamer gebracht te hebben, besluiten we nog naar de Otago Peninsula te rijden. Een weg van 30 km over een schiereiland. Aan het eind van de weg moeten albatrossen te zien zijn en even verderop ook zeehonden en pinguïns.

Na een mooie rit langs het water en op het laatst steil omhoog en weer omlaag komen we bij het albatroscentre aan. Al snel zien we de eerste albatrossen. Ze vliegen rond een grote klip waar ze wonen. Het is prachtig om te zien. Als zweefvliegtuigen cirkelen ze door de lucht. Soms met 3 of 4 tegelijk en recht over onze hoofden heen. We hebben mooie foto's en filmpjes kunnen maken. Het was te laat om naar de zeehonden en pinguïns te gaan kijken dus dat wordt donderdag. Terug nemen we een andere weg. Dat hadden we beter niet kunnen doen, we kwamen op een onverharde weg terecht en het werd smaller, steiler en bochtiger. Maar we hebben het gehaald, en we hebben ook nog shoopers gezien, dus dat was mooi meegenomen. 's-Avonds in het centrum nog heerlijk tapas gegeten.

Donderdag 5 maart

Na een niet al te goede nachtrust, de bedden waren niet te best, weer naar de Otago Peninsula gereden. Nu voor de zeehonden en pinguïns. We moesten daarvoor naar Natures Wonders, nog een eindje verder de berg op. Daar kun je alleen met een gids naar de zeehonden en pinguins. Je werd vervoerd met een soort terreinwagentjes, met 6 personen erin. De rit alleen al was een belevenis. Over onverharde paden, steil omhoog en omlaag, door water, en een stof (we hadden uit voorzorg allemaal een dikke regenjas meegekregen), het was een echte crossbaan. Uiteindelijk kwamen we bij een baai aan waar een zeehondenkolonie was. Het waren er tientallen met jonkies. Ze lagen te slapen, te zonnen of te spelen in het water. Vanuit een soort schuilhutje kon je ze door een paar gaten zien liggen op een paar meter afstand. Het was de moeite waard. Daarna weer verder over de crossbaan naar de pinguins. Ze waren op een wat grotere afstand te zien, maar wel mooi. Er waren 2 soorten, de blue pinguins en de yellow eyed pinguins. Door een klein kijkgaatje in een schutting kon je zelfs een nest zien. Ook echt de moeite waard.

Op de terugreis zijn we naar het enige echte kasteel van Nieuw Zeeland gegaan, Lanarch Castle. Gebouwd op een berg met een prachtig uitzicht over Dunedin en z'n omgeving. Je mocht binnen kijken, waar veel restauratiewerk was gedaan en verschillende kamers in de authentieke stijl waren ingericht. Je mocht binnen jammer genoeg geen foto's maken. Er omheen ligt een prachtige tuin waarin je heerlijk kunt wandelen. En zo hebben we de dag weer nuttig besteed. Een bezoek aan een chinese tuin zat er niet meer in. We kwamen 10 minuten voor sluitingtijd aan. Morgen wacht de reis naar Omarama. Maar vanavond gaan we nog een keer lekker uit eten.

Milford sound

Zondag 1 maart

Vandaag gaan we verder naar Queenstown. Onderweg komen we door het dorpje Cardrona, hier staan nog enkele oude gebouwen uit de goudzoekerstijd. Daarna verder naar Arrowtown, ook al een oud dorpje met een gezellig centrum. Veel winkeltjes om te snuffelen. Dan komen we al snel bij Queenstown, het is te vroeg om in te checken bij het hotel. Omdat we via Cardrona naar Queenstown zijn gereden , waren we de Kawarau Bridge al voorbij. En die moet je gezien hebben, want dit de Bungy Jump Bridge. Hier hebben ze het bungyjumpen uitgevonden. Ze hebben er een geweldig commercieel gebeuren van gemaakt. En er wordt volop gesprongen. We hebben er een paar leuke filmpjes van gemaakt. Je kon kiezen: springen tot boven het water, tot precies met je hoofd in het water of helemaal het water in. Er was zelfs iemand die wilde persé in z'n blootje springen. Geen probleem en veel gejoel van de vrouwen aan de kant. Ik heb zelf maar niet gesprongen, te duur!!!! En Corrie mocht niet van mij (je moet er zuinig op zijn nietwaar?).

Voor de rest van de dag hebben we besloten het wat rustig aan te doen. Maar maandag moeten we vroeg op, want we gaan met een bustour naar de Milford Sound, inclusief een lunchcruise. We worden om 8.00 uur opgehaald en komen 's-avonds om 9 uur pas terug. Dit mag je niet missen als je in Nieuw Zeeland bent. De cruise van 2 uur gaat langs de fjorden en als we geluk hebben zien we pinguins, zeehonden en dolfijnen.

Maandag 2 maart

We moesten vroeg uit de veren want om 8 uur komt de bus die ons via Te Anau naar Milford Sound brengt voor een cruise.

Tot Te Anau een rustige rit, met af en toe mooie uitzichten op de bergen. In Te Anua een korte pauze, waar we ons lunchpakket krijgen en dan op weg naar Milfrod Sound. Onderweg diverse stops gemaakt, zoals Mirror Lake, waar je mooie fotos kunt maken van de bergen die weerspiegelen in het water. We komen steeds verder in de Southern Alps, de wegen worden steiler, smaller en bochtiger. Uiteindelijk komen we bij de Homer tunnel, met een lengte van 1,2km en 1 baans. De tunnel heeft een hellingspercentage van 10%, dus een verval van 120 meter. Dan maken we nog een stop bij The Chasm, waar het water wild naar beneden stroomt en de stroomversnellingen de rotsen hebben bewerkt tot mooie rotspartijen met grote gaten en diepe kloven. Uiteindelijk komen we bij de bootterminal aan voor onze cruise.

Wat je dan te zien krijgt is bijna niet te beschrijven, dat moet je gewoon gezien hebben. Enorme rotspartijen die soms bijna loodrecht uit het water omhoog komt. De fjord, de Milford Sound, enkele honderden meters breed, overal zie je watervallen, soms klein, soms enorme watermassa's. We varen met een behoorlijk kleine boot, die als voordeel heeft dat hij heel dicht langs de rotswanden kan varen. Tot 2 keer toe voer hij tot op enkele meters van een enorme waterval. Buiten op het dek voelde kon je de nevel van de watermassa goed voelen. Ook tot 2 keer toe kwamen we een zeehonden kolonie tegen, die lagen te rusten (zonnen kon bijna niet, want het was behoorlijk bewolkt). Ook nu kwamen we tot op enkele meters van de rotsen om mooie foto's te maken. Ook kwam hij een keer tot op enkele meters van een rotswand die echt loodrecht honderden meters uit het water omhoog kwam. Wat zijn wij mensen, dan toch nietige wezens. De tocht duurde 2 uur en was aan een stuk adembenemend. En Corrie op een boot, en dan ook nog een kleintje, zeker vergeleken met andere cruisers, dat was angstig in het begin. Maar de verbazing was net zo groot, want ze had gewoon nergens last van, heeft zelfs een paar keer op de boeg van het schip gestaan. Onderweg terug in de bus nog lekker naar een film zitten kijken. Moe maar voldaan waren we 's-avonds om acht uur weer terug bij het hotel. Dit was een van de mooiste dagen tot nu toe.

Onderweg naar Wanaka

Zaterdag 28 februari

Vanmorgen op tijd opgestaan voor de reis naar Wanaka, ruim 260km.

Onderweg een zalmkwekerij bezocht. Er was niet veel te zien, enkele bassins waarin de zalm alleen maar rondjes zwom. In elk bassin zat zalm van verschillende grootte. Buiten de bassins, in een vijver zwommen hele grote.

Daarna verder gereden naar Haast. Onderweg af en toe gestopt voor mooie uitzichten, maar vandaag stikte het van de kleine vliegjes, dus weer snel terug in de auto.

Voorbij Haast, een dorpje waar weinig te beleven viel, waren er 3 watervallen. De Fantail Creek Falls, the falls at Gates of Haast Gorge en de Thunder Creek Falls. Alle drie prachtig om te zien. Bij de laatste waren in een droge rivierbedding allemaal stenen op elkaar gestapeld tot kleine torentjes. Heel apart om te zien. Vervolgens kwam lake Wanaka in beeld en daarna lake Hawea. Allebei gelegen in Mt. Aspiring National Park. Ook hier weer prachtige uitzichten over de meren en de bergen er rond omheen. Vanuit Wanaka kijk je zo uit op lake Wanaka. Ons hotel verdient een pluim dit keer. We hebben een studio in een splinternieuwe vleugel. Je kunt de nieuwigheid nog ruiken. We waren er al midden op de middag en zijn de weg op gereden richting Mt. Aspiring, die 3033m hoog is. Maar het is behoorlijk bewolkt en de top is bijna niet meer te zien. Op een gegeven moment ging de asfaltweg over in een gravelweg en deze was nog 20 km. Lang. Dat hebben we maar niet gedaan. Vanuit een mooi viewpoint wel foto's genomen.

Daarna in Wanaka wat gegeten en toen terug naar de hotelkamer, want het regende steeds meer en harder.

Voor ons is de zaterdag voorbij, voor jullie in Nederlandis deze net begonnen. We wensen iedereen een leuke zaterdag toe en een prettig weekend.

(Onderweg naar) Fox Glacier

Donderdag 26 februari

We gaan verder naar Fox Glacier. Even buiten Greymouth naar Shantytown geweest. Een nagebouwd historisch goudzoekersdorpje uit de 19^e en 20^e eeuw. We hebben goud gepannen en natuurlijk goud gevonden en meegekregen in een flesje. Ook een ritje met een oude stoomtrein gemaakt. In het dorpje een aardige indruk gekregen van het leven uit die tijd.

Daarna verder naar Hokitika, een plaatsje waar Jade wordt verwerkt tot prachtige sieraden. Je kon de werkplaats inlopen en mocht zoveel foto's maken als je wilde van de mensen die bezig waren met het maken van de sieraden. Ook nog naar een glasblazerij geweest, waar ze bezig waren met het maken van glazen. Interessant om te zien hoe ze met twee kleuren glas prachtige tekeningen in het glas maken.

Het weer zat weer eens niet mee want het begon af en toe wat te regenen.

Even voorbij Hokitika naar een waterval gereden bij lake Kaniere. Het zijn de 'Dorothy Falls' van maar liefst 64 meter hoog. Het was even zoeken voordat we ze gevonden hadden, maar wel de moeite waard.

Het werd steeds slechter weer met veel regen en dit bleef zo tot we in Fox Glacier aankwamen. Je moet daar hoge bergtoppen kunnen zien, dus we hopen vrijdag op beter weer.

Vrijdag 27 februari

We staan op tijd op want we willen veel zien. Het weer is opgeklaard en het ziet er naar uit dat het een zonnige dag wordt. We besluiten als eerste naar een viewpoint te rijden van waaruit je een prachtig gezicht hebt op mount Tasman en mount Cook. Het ziet er inderdaad indrukwekkend uit. Prachtige foto's gemaakt.

Daarna naar Lake Matheson. We maken een wandeling door een rainforest rond het meer en kunnen regelmatig de bergen zien. De uitzichtpunten staan erom bekend om bij windstil weer foto's te maken waarbij de bergen weerspiegeld worden in het water. Dat geluk hebben we, want het is windstil en onze foto's bewijzen de schoonheid. En niet onbelangrijk om te vermelden, we moesten een swingbridge over om er te komen en Corrie heeft hem bedwongen, zie je de trotse lach op haar gezicht?

Na al dit moois zijn we naar Fox Glacier gereden. Een gletsjerdie uit de bergen omlaag komt. We zijn er een heel eind naar toe gewandeld en hebben weer prachtige foto's gemaakt.